بلاگ خبری آموزشی، روانشناسی، فشن، طراحی دکوراسیون داخلی

اختلال شخصیت خودشیفته چیست و چه نشانه هایی دارد؟ برای شناخت اختلال شخصیت خودشیفته به چه اطلاعاتی نیاز داریم و مهمترین روش های درمان اختلال شخصیت خودشیفته

کدام است؟

خودشیفتگی نوعی اختلال شخصیت است که در آن افراد نسبت به خود نظر باد کرده دارند. آنها همچنین به شدت به تحسین و توجه دیگران احتیاج دارند.

 

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است وقتی از آنها تعریف و تمجید یا لطف ویژه ای که شایسته آن هستند ، نصیبشان نشود ، ناراضی و ناامید باشند. دیگران ممکن است آنها را لوس و مغرور ببینند و از بودن در کنار آنها لذت نبرند.

 

NPD می تواند در بسیاری از زمینه های زندگی مشکل ایجاد کند ، از جمله:

• ·       کار کردن
• ·       مدرسه
• ·       روابط

با این حال ، این اختلال را می توان با گفتاردرمانی و برخی بهبودهای سبک زندگی کنترل کرد.

شناسایی صفات اختلال شخصیت خودشیفته

افراد مبتلا به NPD معمولاً به شرح زیر توصیف می شوند:

• ·       مغرور
• ·       خودمحوری
• ·       خواستار

آنها غالباً از عزت نفس بالایی برخوردار هستند و ممکن است اعتقاد داشته باشند در مقایسه با افراد دیگر برتر یا خاص هستند. با این حال ، به نظر می رسد که آنها به ستایش و تحسین بیش از حد احتیاج دارند و ممکن است در برابر انتقادات درک شده واکنش ضعیفی نشان دهند.

 

شخصیت خودشیفته همچنین تمایل به اغراق در استعدادها و موفقیت های خود دارند ، در حالی که دیگران را کم اهمیت می دانند. آنها معمولاً مشغول قدرت ، موفقیت و زیبایی هستند. آنها حتی ممکن است رفتارهای تکانشی مانند رابطه جنسی پر خطر و قمار را انجام دهند.

 

برخی از صفات NPD ممکن است شبیه اعتماد به نفس باشد. با این حال ، اعتماد به نفس سالم و NPD یکسان نیستند.

 

افرادی که از عزت نفس سالمی برخوردار هستند معمولاً فروتن هستند ، در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تقریباً هرگز چنین نیستند. آنها تمایل دارند خود را بر روی پایه قرار دهند و خود را بهتر از دیگران درک کنند.

علائم اختلال شخصیت خودشیفته

NPD معمولاً در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. افراد مبتلا ممکن است تشخیص دهند که مشکلی دارند زیرا این امر مغایر با تصویر شخصی آنها است. اگر NPD داشته باشید:

 

شما به عنوان یک پرمدعا و خودستایی برخورد می کنید ، باعث می شود دیگران از شما اجتناب کنند

روابط شما در حال انجام نیست

شما ناخوشایند ، عصبانی و گیج می شوید وقتی اوضاع به همان روشی پیش نرود

شما در حال انجام مشکلات زیر هستید:

• ·       کار کردن
• ·       مدرسه
• ·       روابط
• ·       امور مالی
• ·       الکل
• ·       مواد مخدر

اگر فکر می کنید NPD دارید ، قرار ملاقات با پزشک خود یا یک متخصص بهداشت روانی بگذارید. آنها می توانند تشخیص دهند که آیا شما به این اختلال شخصیت مبتلا هستید یا خیر و یا درمان هایی را برای کمک به مدیریت علائم پیشنهاد می دهند.

 

پزشکان و متخصصان بهداشت روان اغلب از ویرایش جدید راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکان آمریکا منتشر شده است ، برای تشخیص اختلالات روانی ، مانند NPD استفاده می کنند. معیارهای تشخیصی DSM-5 برای NPD شامل ویژگی های زیر است:

 

• ·       داشتن احساس تورم از اهمیت و استحقاق خود
• ·       نیاز به تحسین و ستایش مداوم دارد
• ·       به دلیل برتری درک شده ، انتظار درمان خاصی را دارید
• ·       اغراق در دستاوردها و استعدادها
• ·       واکنش منفی به انتقاد
• ·       مشغول خیالات درباره قدرت ، موفقیت و زیبایی هستند
• ·       بهره بردن از دیگران
• ·       عدم توانایی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات افراد دیگر
• ·       رفتار متکبرانه

برای تعیین اینکه آیا شما این معیارها را دارید یا خیر ، پزشک یا متخصص بهداشت روان ممکن است از شما بخواهند که یک پرسشنامه پر کنید. همچنین ممکن است از نظر سایر اختلالات روانی و شرایط سلامتی مورد آزمایش قرار بگیرید.

علل اختلال شخصیت خودشیفته

علل اختلال شخصیت خودشیفته به خوبی شناخته نشده است. با این حال ، تصور می شود نقایص ژنتیکی ارثی مسئول بسیاری از موارد NPD باشد. عوامل محیطی موثر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ·       سو استفاده یا بی توجهی به دوران کودکی
• ·       مراقبت بیش از حد والدین
• ·       انتظارات غیرواقعی از والدین
• ·       هرزگی جنسی (اغلب همراه با خودشیفتگی است)
• ·       تأثیرات فرهنگی

درمان اختلال خودشیفته

درمان NPD در درجه اول شامل گفتاردرمانی است که به آن روان درمانی نیز گفته می شود. اگر علائم NPD همراه با افسردگی یا بیماری روانی دیگری رخ دهد ، ممکن است از داروهای مناسب برای درمان اختلال دیگر استفاده شود. با این حال ، هیچ دارویی برای درمان NPD وجود ندارد.

 

گفتاردرمانی به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه می توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید تا روابط شما لذت بخش تر ، صمیمی تر و پاداش آورتر شود. ایجاد تعاملات مثبت با افراد دیگر می تواند زمینه های مختلف زندگی شما را تا حد زیادی بهبود بخشد. گفتگوی درمانی همچنین می تواند به شما نشان دهد که چگونه:

• ·       همکاری خود را با همکاران و همسالان بهبود بخشید
• ·       روابط شخصی خود را حفظ کنید
• ·       نقاط قوت و پتانسیل خود را بشناسید تا بتوانید انتقادات یا شکست ها را تحمل کنید
• ·       احساسات خود را درک و مدیریت کنید
• ·       با مشکلات عزت نفس کنار بیایید
• ·       اهداف واقع بینانه ای برای خود تعیین کنید

از آنجا که تغییر در ویژگی های شخصیتی دشوار است ، ممکن است چندین سال درمان طول بکشد تا بهبودی را مشاهده کنید. در این مدت ، ممکن است شروع به درمان به عنوان اتلاف وقت کنید و وسوسه شوید که آن را ترک کنید. با این حال ، مهم است که به درمان پایبند باشید. با استفاده از ابزار می توانید به پزشک در منطقه خود متصل شوید.

 

در تمام جلسات درمانی خود شرکت کنید و هر دارویی را طبق دستورالعمل مصرف کنید. با گذشت زمان ، شما تفاوت در خود و روابط خود با دیگران را مشاهده خواهید کرد.

 

روش های درمانی زیر ممکن است هنگام گذراندن درمان به شما کمک کنند.

• ·       از الکل ، مواد مخدر و سایر موادی که باعث رفتارهای منفی می شوند خودداری کنید.
• ·       حداقل سه بار در هفته ورزش کنید تا به تقویت روحیه کمک کند.
• ·       برای کاهش استرس و اضطراب به روش های آرام سازی مانند یوگا و مدیتیشن بپردازید.

بهبودی از اختلال شخصیت خودشیفته زمان بر است. با در نظر داشتن اهداف بهبودی خود و یادآوری به خود ، انگیزه خود را حفظ کنید و می توانید برای ترمیم روابط آسیب دیده تلاش کنید تا شاید رضایت بیشتری از زندگی خود داشته باشید.

چشم انداز کسی که دچار اختلال شخصیت خودشیفته است چیست؟

فواید درمان ممکن است بسته به شدت علائم و تمایل شما به درمان متغیر باشد.

 

با این حال ، به طور کلی ، علائم NPD معمولاً با گذشت زمان بهبود می یابد. اگر انگیزه خود را حفظ کنید و فعالانه در جهت تغییر کار کنید ، احتمالاً می توانید روابط آسیب دیده را برطرف کرده و از زندگی روزمره خود رضایت بیشتری کسب کنید.

در مورد چگونگی رفتار با یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته بحث های زیادی در بین متخصصان وجود دارد. در صورت انجام کاری درست یا خوب ، آنها را آزادانه ستایش کنید.

 

در صورت لزوم همدلی را منتقل کنید و وقتی ناامید شدند تأیید کنید. برعکس ، شما همچنین باید احساس راحتی کنید و به او بگویید که وقتی شخص متکبر یا بی ادب عمل می کند.

 

برای "استدلال" بر اساس "آماده کردن آنها" آماده باشید ، اما به یاد داشته باشید که اگر فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته متوجه نشود که رفتارهایشان مشکل ایجاد می کند ، انگیزه کمتری برای کمک گرفتن دارند.

 

حتی اگر فرد مبتلا به NPD مشکلی را نمی بیند ، یا ترجیح می دهد برای اصلاح رفتار خود به دنبال درمانی نباشد ، فراخوانی رفتار وی ممکن است باعث شود که در حضور شما خود را تنظیم کنند ، بدون اینکه نمی دانید با رفتارهایشان.